Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano

El binomio ius publicum-ius privatum se configura como una separación de realidades jurídicas que acaba constituyéndose, a causa de la evolución de la sociedad romana, en una dicotomía o contraposición con consecuencias transcendentales para los ordenamientos jurídicos modernos. La datación de las voces y de sus nociones es mucho más antigua de lo que se había considerado hasta ahora. El contenido del ius publicum, con matices, se corresponde con la sustantividad del derecho público moderno. No obstante, el empleo de las voces que identifican sus ámbitos internos solo es trasladable sobre la experiencia romana como un elemento orientativo. Entre estos campos de conocimiento se encuentra el derecho administrativo romano, cuya falta de estudi... Ver más

Guardado en:

2145-2946

2023-06-16

35

73

http://purl.org/coar/access_right/c_abf2

info:eu-repo/semantics/openAccess

Diego Díez Palacios - 2023

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0.

id 05f95634cbf241be6935d014e4c561ff
record_format ojs
spelling Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
Koschaker, Paul. Europa y el derecho romano, traducción de Santa Cruz Teijeiro. Madrid: Revista de Derecho Privado, 1955.
Nocera, Guglielmo. “Il centralismo administrativo del Tardo-Impero”. En Atti dell’Accademia Romanistica Constantiniana, viii Congresso Internazionale degli studi di Perugia, 1987.
Monier, Raymond. Manuel élémentaire de Droit Romain i, 6.ª ed. París: Domat Montchrestein, 1947.
Millar, Fergus. The Emperor in the Roman World 31 B.C. AD. 337. Londres: Bristol Classical Press, 1992.
Mateo, Antonio. “Sobre la supuesta lex Sulpicia rivalicia”. Studia et Documenta Historiae et Iuris, vol. 62, 1996.
Marquardt, Joachim. L’organisation financière chez les romains. París: Ernest Thorin, 1888.
Marquardt, Joachim. Römische Staatsverwaltung. Leipzig: Verlag von S. Hierzel, 1873-1878.
Lombardi, Gabrio. “Il concetto di “ius publicum” negli scritti di Cicerone”. Rendiconti del Istituto Lombardo di Scienze e Lettere, vol. 72, 1938-1939.
Lauria, Mario. “Indirizzi e problema romanistici”. En Il Foro Italiano, vol. 61, parte iv, Monografie e Varietà, 1936.
Latorre, Ángel. Valor actual del derecho romano. Barcelona: Dirosa, 1977.
Kelsen, Hans. Teoría general del Estado. Barcelona: Labor, 1934.
Orgeval, Bernard d’. L’empereur Hadrien. Ouvre legislative et administrative. París: Domat Montchrestien, 1950.
Ihering, Rudolph von. El espíritu del derecho romano en las diversas fases de su desarrollo. Granada: Editorial Comares, 1998.
Iglesias, Juan. Derecho romano. Instituciones de derecho privado, 6.ª ed. Barcelona: Ariel, 1972.
Hinojosa, Eduardo de. Historia del derecho español i. Madrid: Tipografía de los Huérfanos, 1887.
Heuss, Alfred. Theodor Mommsen und das 19. Jahrhundert. Stuttgart: Ferdinand Hirt in Kiel, 1996.
Heinnecio, Johann Gottlieb. Elementos de derecho romano, 3.ª ed. París: Garnier, 1850.
Grosso, Giuseppe. “Riflessioni in tema di ‘ius publicum’”. En Studi in onore di Siro Solazzi nel cinquantesimo anniversario del suo insegnamento universitario (1889-1948). Nápoles: Jovene, 1948.
Giannini, Massimo Severo. “Profili storici della scienza del diritto amministrativo”. Studi Sassarese, vol.18, n.º 2-3, 1940, pp. 179-274.
Fernández de Buján, Antonio. Derecho público romano, 25.ª ed. Cizur Menor: Civitas, 2022.
Fernández de Buján, Antonio. Derecho privado romano, 11.ª ed. Madrid: Iustel, 2022.
Nocera, Guglielmo. “Ius publicum (D. 2.14.38)”. En Contributo alla ricostruzione storicoesegetica delle regulae iuris. Roma: Italiane, 1946.
Palma, Antonio. Le “curae” pubbliche. Studi sulle strutture amministrative romane. Nápoles: Jovene, 1980.
Fernández Barreiro, Alejandrino. Presupuestos de una concepción jurisprudencial del derecho romano. Santiago de Compostela: Universidad de Santiago de Compostela, 1976.
Serrigny, Denis. Droit public et administratif romain ou Institutions politiques, administratives, économiques et sociales de l´Empire Romain du iv au vi siècle (de Constantin a Justinien). París: Durand, 1862.
Text
http://purl.org/coar/access_right/c_abf2
info:eu-repo/semantics/openAccess
http://purl.org/coar/version/c_970fb48d4fbd8a85
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
http://purl.org/redcol/resource_type/ARTREF
http://purl.org/coar/resource_type/c_6501
info:eu-repo/semantics/article
Steinwenter, Artur. “Utilitas publica-utilitas singulorum”. En Feistschrift Koschaker. Leipzig: Zentralantiquariat der Deutschen Demokratischen Republik, 1939.
Schulz, Fritz. Principios del derecho romano, traducción de Abellán Velasco, 2.ª ed. Madrid: Civitas, 2000.
Pérez Leñero, José. “Sobre la distinción romana entre ius publicum y ius privatum”. Información Jurídica, vol. 73, 1949, pp. 877-913.
Savigny, Friedrich Karl von. Sistema actual de derecho romano i. Madrid: F. Góngora y Compañía Editores, 1878.
Rotondi, Giovanni. Leges publicae populi romani. Milán: Società Editrice Libraria, 1912.
Rosinus, Johannes. Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum. Basil, 1585.
Romano, Silvio. “La distinzione fra ‘ius publicum’ e ‘ius privatum’ nella giurisprudenza romana”. Scritti Giuridici in onore di Santi Romano, vol. iv. Padua: Cedam, 1940.
Riccobono Jr., Salvatore. “Il problema della ricostruzione delle strutture amministrative romane”. Synteleia Arangio-Ruiz, vol. 2, 1964.
Rainer, J. Michael. “Theodor Mommsen”. En Festschrift 200 Jahre juristische Fakultät der Humboldt-Universität zu Berlin. Berlín: Grundmann et al., 2010.
Purcell, Nicholas. “Regulating Funerary Space and Groves at Luceria and Rome”. American Journal of Ancient History, vol. 10, 1997, pp. 340-342.
Perozzi, Silvio. Istituzioni di Diritto romano, i. Florencia: Barbèra, 1906.
Pernice, Alfred. Parerga, ix. Weimar: Hermann Böhlau, 1898.
Fernández de Buján, Antonio. “Perspectivas de estudio en temática de derecho administrativo romano, surgidas a tenor del pensamiento y de la obra de Giambattista Impallomeni”. Index, vol. 26, 1998.
Fernández de Buján, Antonio. “Conceptos y dicotomías del ius”. Revista Jurídica de la Universidad Autónoma de Madrid, n.º 3, 2000.
El Beheiri, Nadja. “El valor perenne de la obra Römisches Staatsrecht de Theodor Mommsen: la res publica romana, entre realidad histórica e institución jurídica”. Foro, vol. 18, n.º 2, 2015.
Artículo de revista
https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/view/8778
Revista Digital de Derecho Administrativo
Dulckeit, Gerhard. “Oeffentliches und Privatrecht im römischen Recht”. Zeitschrift der Akademie für Deutsches Recht, vol. 2, 1935.
text/xml
text/html
application/pdf
Núm. 30 , Año 2023 : Julio-Diciembre
http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0
30
derecho privado
derecho administrativo romano,
ius publicum,
Derecho público,
Díez Palacios, Diego
El binomio ius publicum-ius privatum se configura como una separación de realidades jurídicas que acaba constituyéndose, a causa de la evolución de la sociedad romana, en una dicotomía o contraposición con consecuencias transcendentales para los ordenamientos jurídicos modernos. La datación de las voces y de sus nociones es mucho más antigua de lo que se había considerado hasta ahora. El contenido del ius publicum, con matices, se corresponde con la sustantividad del derecho público moderno. No obstante, el empleo de las voces que identifican sus ámbitos internos solo es trasladable sobre la experiencia romana como un elemento orientativo. Entre estos campos de conocimiento se encuentra el derecho administrativo romano, cuya falta de estudio ha sido objeto de denuncia desde el siglo XIX, no siendo hasta finales del XX cuando se inicia en España su reconstrucción conceptual y dogmática. Roma también fue grande en su derecho público.
Español
Universidad Externado de Colombia
Diego Díez Palacios - 2023
Cassese, Sabino. Le basi del diritto amministrativo. Milán: Garzanti, 2000.
Declareuil, Joseph. Roma y la organización del derecho, traducción de García Redruello. Barcelona: Cervantes, 1928.
Cujacii, Jacobi. Opera ad Perisiensem fabrotianam editionem, t. vi. Prati: Giachetti, 1838.
Crook, John A. “Lex ‘Rivalicia’ (fira I n.º 5)”. Athenaeum, vol. 64, 1986.
Crifò, Giuliano. “Il compito del romanista”. Revista Internacional de Derecho Romano, vol. 1, 2008, pp. 1-41.
Costa, Emilio. Cicerone giureconsulto i. Bolonia: Zanichelli, 1927.
Chorus, Jeroen, M. J. Handelen in strijd met de wet. De verboden rechtshandeling bij de Romeinse juristen en de glossatoren met enige verbindingslijnem naar het Nederlands recht. Leiden: Tjeenk Willink, 1976.
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0.
Cerami, Pietro. “Strutture costituzionali romane e irrituale assunzione di pubblici uffici”. En Annali del Seminario Giuridico di Palermo. Palermo: Tipografia Michele Montaina, 1969.
Bullón, Eloy. La política social de Trajano. Estudio histórico, 2.ª ed. Madrid: Rivadeneyra, 1935.
Bruns, Karl Georg. Fontes Iuris Romani Antiqui, 7.ª ed. Tubinga: Leges et Negotia, 1909.
Álvarez Suárez, Ursicino. Horizonte actual del derecho romano. Madrid: CSIC–Instituto Francisco de Vitoria, 1944.
Ankum, Hans. “La noción de ius publicum en derecho romano”. Anuario de Historia del Derecho Español, vol. 53, 1983, pp. 523-536.
Publication
Journal article
Private Law
From the Ius Publicum to the Reconstruction of Roman Administrative Law
The binomial ius publicum-ius privatum is configured as a separation of legal realities that ends up becoming, due to the evolution of Roman society, a dichotomy with transcendental consequences for modern legal systems. The dating of the words and their notions is much older than had been considered. The content of ius publicum, with nuances, corresponds to the substantivity of modern Public Law. However, the use of the terms identifying its internal spheres can only be transferred to the Roman experience as an indicative element. Among these knowledge areas is Roman Administrative Law, which lack of study has been denounced since the 19th century, and it was not until the end of the 20th century that its conceptual and dogmatic reconstruction began in Spain. Rome was also great in its Public Law.
Public Law,
Ius Publicum,
Roman Administrative Law,
https://doi.org/10.18601/21452946.n30.04
10.18601/21452946.n30.04
2023-06-16T13:49:29Z
https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15087
https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15086
2023-06-16
35
2145-2946
73
2023-06-16T13:49:29Z
https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15085
institution UNIVERSIDAD EXTERNADO DE COLOMBIA
thumbnail https://nuevo.metarevistas.org/UNIVERSIDADEXTERNADODECOLOMBIA/logo.png
country_str Colombia
collection Revista Digital de Derecho Administrativo
title Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
spellingShingle Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
Díez Palacios, Diego
derecho privado
derecho administrativo romano,
ius publicum,
Derecho público,
Private Law
Public Law,
Ius Publicum,
Roman Administrative Law,
title_short Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
title_full Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
title_fullStr Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
title_full_unstemmed Del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
title_sort del ius publicum a la reconstrucción del derecho administrativo romano
title_eng From the Ius Publicum to the Reconstruction of Roman Administrative Law
description El binomio ius publicum-ius privatum se configura como una separación de realidades jurídicas que acaba constituyéndose, a causa de la evolución de la sociedad romana, en una dicotomía o contraposición con consecuencias transcendentales para los ordenamientos jurídicos modernos. La datación de las voces y de sus nociones es mucho más antigua de lo que se había considerado hasta ahora. El contenido del ius publicum, con matices, se corresponde con la sustantividad del derecho público moderno. No obstante, el empleo de las voces que identifican sus ámbitos internos solo es trasladable sobre la experiencia romana como un elemento orientativo. Entre estos campos de conocimiento se encuentra el derecho administrativo romano, cuya falta de estudio ha sido objeto de denuncia desde el siglo XIX, no siendo hasta finales del XX cuando se inicia en España su reconstrucción conceptual y dogmática. Roma también fue grande en su derecho público.
description_eng The binomial ius publicum-ius privatum is configured as a separation of legal realities that ends up becoming, due to the evolution of Roman society, a dichotomy with transcendental consequences for modern legal systems. The dating of the words and their notions is much older than had been considered. The content of ius publicum, with nuances, corresponds to the substantivity of modern Public Law. However, the use of the terms identifying its internal spheres can only be transferred to the Roman experience as an indicative element. Among these knowledge areas is Roman Administrative Law, which lack of study has been denounced since the 19th century, and it was not until the end of the 20th century that its conceptual and dogmatic reconstruction began in Spain. Rome was also great in its Public Law.
author Díez Palacios, Diego
author_facet Díez Palacios, Diego
topicspa_str_mv derecho privado
derecho administrativo romano,
ius publicum,
Derecho público,
topic derecho privado
derecho administrativo romano,
ius publicum,
Derecho público,
Private Law
Public Law,
Ius Publicum,
Roman Administrative Law,
topic_facet derecho privado
derecho administrativo romano,
ius publicum,
Derecho público,
Private Law
Public Law,
Ius Publicum,
Roman Administrative Law,
citationissue 30
citationedition Núm. 30 , Año 2023 : Julio-Diciembre
publisher Universidad Externado de Colombia
ispartofjournal Revista Digital de Derecho Administrativo
source https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/view/8778
language Español
format Article
rights http://purl.org/coar/access_right/c_abf2
info:eu-repo/semantics/openAccess
http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0
Diego Díez Palacios - 2023
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0.
references Koschaker, Paul. Europa y el derecho romano, traducción de Santa Cruz Teijeiro. Madrid: Revista de Derecho Privado, 1955.
Nocera, Guglielmo. “Il centralismo administrativo del Tardo-Impero”. En Atti dell’Accademia Romanistica Constantiniana, viii Congresso Internazionale degli studi di Perugia, 1987.
Monier, Raymond. Manuel élémentaire de Droit Romain i, 6.ª ed. París: Domat Montchrestein, 1947.
Millar, Fergus. The Emperor in the Roman World 31 B.C. AD. 337. Londres: Bristol Classical Press, 1992.
Mateo, Antonio. “Sobre la supuesta lex Sulpicia rivalicia”. Studia et Documenta Historiae et Iuris, vol. 62, 1996.
Marquardt, Joachim. L’organisation financière chez les romains. París: Ernest Thorin, 1888.
Marquardt, Joachim. Römische Staatsverwaltung. Leipzig: Verlag von S. Hierzel, 1873-1878.
Lombardi, Gabrio. “Il concetto di “ius publicum” negli scritti di Cicerone”. Rendiconti del Istituto Lombardo di Scienze e Lettere, vol. 72, 1938-1939.
Lauria, Mario. “Indirizzi e problema romanistici”. En Il Foro Italiano, vol. 61, parte iv, Monografie e Varietà, 1936.
Latorre, Ángel. Valor actual del derecho romano. Barcelona: Dirosa, 1977.
Kelsen, Hans. Teoría general del Estado. Barcelona: Labor, 1934.
Orgeval, Bernard d’. L’empereur Hadrien. Ouvre legislative et administrative. París: Domat Montchrestien, 1950.
Ihering, Rudolph von. El espíritu del derecho romano en las diversas fases de su desarrollo. Granada: Editorial Comares, 1998.
Iglesias, Juan. Derecho romano. Instituciones de derecho privado, 6.ª ed. Barcelona: Ariel, 1972.
Hinojosa, Eduardo de. Historia del derecho español i. Madrid: Tipografía de los Huérfanos, 1887.
Heuss, Alfred. Theodor Mommsen und das 19. Jahrhundert. Stuttgart: Ferdinand Hirt in Kiel, 1996.
Heinnecio, Johann Gottlieb. Elementos de derecho romano, 3.ª ed. París: Garnier, 1850.
Grosso, Giuseppe. “Riflessioni in tema di ‘ius publicum’”. En Studi in onore di Siro Solazzi nel cinquantesimo anniversario del suo insegnamento universitario (1889-1948). Nápoles: Jovene, 1948.
Giannini, Massimo Severo. “Profili storici della scienza del diritto amministrativo”. Studi Sassarese, vol.18, n.º 2-3, 1940, pp. 179-274.
Fernández de Buján, Antonio. Derecho público romano, 25.ª ed. Cizur Menor: Civitas, 2022.
Fernández de Buján, Antonio. Derecho privado romano, 11.ª ed. Madrid: Iustel, 2022.
Nocera, Guglielmo. “Ius publicum (D. 2.14.38)”. En Contributo alla ricostruzione storicoesegetica delle regulae iuris. Roma: Italiane, 1946.
Palma, Antonio. Le “curae” pubbliche. Studi sulle strutture amministrative romane. Nápoles: Jovene, 1980.
Fernández Barreiro, Alejandrino. Presupuestos de una concepción jurisprudencial del derecho romano. Santiago de Compostela: Universidad de Santiago de Compostela, 1976.
Serrigny, Denis. Droit public et administratif romain ou Institutions politiques, administratives, économiques et sociales de l´Empire Romain du iv au vi siècle (de Constantin a Justinien). París: Durand, 1862.
Steinwenter, Artur. “Utilitas publica-utilitas singulorum”. En Feistschrift Koschaker. Leipzig: Zentralantiquariat der Deutschen Demokratischen Republik, 1939.
Schulz, Fritz. Principios del derecho romano, traducción de Abellán Velasco, 2.ª ed. Madrid: Civitas, 2000.
Pérez Leñero, José. “Sobre la distinción romana entre ius publicum y ius privatum”. Información Jurídica, vol. 73, 1949, pp. 877-913.
Savigny, Friedrich Karl von. Sistema actual de derecho romano i. Madrid: F. Góngora y Compañía Editores, 1878.
Rotondi, Giovanni. Leges publicae populi romani. Milán: Società Editrice Libraria, 1912.
Rosinus, Johannes. Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum. Basil, 1585.
Romano, Silvio. “La distinzione fra ‘ius publicum’ e ‘ius privatum’ nella giurisprudenza romana”. Scritti Giuridici in onore di Santi Romano, vol. iv. Padua: Cedam, 1940.
Riccobono Jr., Salvatore. “Il problema della ricostruzione delle strutture amministrative romane”. Synteleia Arangio-Ruiz, vol. 2, 1964.
Rainer, J. Michael. “Theodor Mommsen”. En Festschrift 200 Jahre juristische Fakultät der Humboldt-Universität zu Berlin. Berlín: Grundmann et al., 2010.
Purcell, Nicholas. “Regulating Funerary Space and Groves at Luceria and Rome”. American Journal of Ancient History, vol. 10, 1997, pp. 340-342.
Perozzi, Silvio. Istituzioni di Diritto romano, i. Florencia: Barbèra, 1906.
Pernice, Alfred. Parerga, ix. Weimar: Hermann Böhlau, 1898.
Fernández de Buján, Antonio. “Perspectivas de estudio en temática de derecho administrativo romano, surgidas a tenor del pensamiento y de la obra de Giambattista Impallomeni”. Index, vol. 26, 1998.
Fernández de Buján, Antonio. “Conceptos y dicotomías del ius”. Revista Jurídica de la Universidad Autónoma de Madrid, n.º 3, 2000.
El Beheiri, Nadja. “El valor perenne de la obra Römisches Staatsrecht de Theodor Mommsen: la res publica romana, entre realidad histórica e institución jurídica”. Foro, vol. 18, n.º 2, 2015.
Dulckeit, Gerhard. “Oeffentliches und Privatrecht im römischen Recht”. Zeitschrift der Akademie für Deutsches Recht, vol. 2, 1935.
Cassese, Sabino. Le basi del diritto amministrativo. Milán: Garzanti, 2000.
Declareuil, Joseph. Roma y la organización del derecho, traducción de García Redruello. Barcelona: Cervantes, 1928.
Cujacii, Jacobi. Opera ad Perisiensem fabrotianam editionem, t. vi. Prati: Giachetti, 1838.
Crook, John A. “Lex ‘Rivalicia’ (fira I n.º 5)”. Athenaeum, vol. 64, 1986.
Crifò, Giuliano. “Il compito del romanista”. Revista Internacional de Derecho Romano, vol. 1, 2008, pp. 1-41.
Costa, Emilio. Cicerone giureconsulto i. Bolonia: Zanichelli, 1927.
Chorus, Jeroen, M. J. Handelen in strijd met de wet. De verboden rechtshandeling bij de Romeinse juristen en de glossatoren met enige verbindingslijnem naar het Nederlands recht. Leiden: Tjeenk Willink, 1976.
Cerami, Pietro. “Strutture costituzionali romane e irrituale assunzione di pubblici uffici”. En Annali del Seminario Giuridico di Palermo. Palermo: Tipografia Michele Montaina, 1969.
Bullón, Eloy. La política social de Trajano. Estudio histórico, 2.ª ed. Madrid: Rivadeneyra, 1935.
Bruns, Karl Georg. Fontes Iuris Romani Antiqui, 7.ª ed. Tubinga: Leges et Negotia, 1909.
Álvarez Suárez, Ursicino. Horizonte actual del derecho romano. Madrid: CSIC–Instituto Francisco de Vitoria, 1944.
Ankum, Hans. “La noción de ius publicum en derecho romano”. Anuario de Historia del Derecho Español, vol. 53, 1983, pp. 523-536.
type_driver info:eu-repo/semantics/article
type_coar http://purl.org/coar/resource_type/c_6501
type_version info:eu-repo/semantics/publishedVersion
type_coarversion http://purl.org/coar/version/c_970fb48d4fbd8a85
type_content Text
publishDate 2023-06-16
date_accessioned 2023-06-16T13:49:29Z
date_available 2023-06-16T13:49:29Z
url https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/view/8778
url_doi https://doi.org/10.18601/21452946.n30.04
eissn 2145-2946
doi 10.18601/21452946.n30.04
citationstartpage 35
citationendpage 73
url4_str_mv https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15087
url3_str_mv https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15086
url2_str_mv https://revistas.uexternado.edu.co/index.php/Deradm/article/download/8778/15085
_version_ 1797157957299863552